Hoewel ontsproten aan de garagerockopleving van begin jaren tachtig en ergens balancerend tussen The Velvet Underground en The Byrds , was het Amerikaanse R.E.M. nooit een knallende live-band. De groep brak, begin jaren negentig niet voor niets door met meer breekbare, met mandolines aangeklede songs als Losing My Religion en Everybody Hurts. Deze live dubbel-cd laat zich dan ook vooral beluisteren als een wat opgeruigde ‘greatest hits plus’. Naast de successen wordt er geput uit obscuur en nieuw materiaal maar nimmer weet de groep (officieel een trio, aangevuld met drie extra muzikanten) iets substantieels toe te voegen aan de originelen. Op de ongeveer veertig minuten klokkende dvd van hetzelfde concert (in Dublin), is zanger Michael Stipe de toegevoegde waarde. Met een grimmige zwarte streep over zijn ogen geverfd en een slangachtige motoriek eist hij het gehele podium op. De rest van de band ziet het aan en concentreert zich vooral op het zo precies mogelijk naspelen van het repertoire. (MR)