Anatolië is een cultuurhistorische schatkamer. Perzische koopmannen, Griekse kolonisten, kruisvaarders en vele andere groepen hebben in de loop van duizenden jaren het gebied doorkruist en wat van hun eigen cultuur achtergelaten. Onder invloed van het Turkse nationalisme in de 20ste eeuw werd deze culturele veelzijdigheid lange tijd ontkend, maar in de jaren tachtig was de tijd rijp voor een reactie. Studenten riepen om aandacht voor de minderheden en aan diverse universiteiten ontstonden muziekgroepen met een politieke boodschap. Zo ook aan de Boaziçi Universiteit in Istanboel waar leden van de Folklore Club zich lieten inspireren door het muzikale erfgoed van Turken, Koerden, Armeniërs, Lasen en Georgiërs, waardoor zij vanzelf een politiek standpunt innamen. In 1993 gaf de groep een aantal concerten met de naam Kardes Türküler (liederen van broederschap), dat in 1997 resulteerde in een album met dezelfde titel. Kardes Türküler werd de naam van de groep. Dogu (1999), het schitterende tweede album, werd ook buiten Turkije een groot succes. Inmiddels is het publiek dat de spectaculaire optredens van het 20-koppige ensemble bezoekt, steeds groter geworden. Het internationale aanzien dat de groep geniet, is af te lezen aan het cdboekje van het album Hemavaz (2003). Eindelijk is bij de teksten ook een Engelse vertaling gegeven. Hemavaz bewijst opnieuw dat Kardes Türkülers multiculturele uitgangspunt met aandacht voor verschillen én overeenkomsten, geweldig fascinerende, opzwepende en mooie muziek kan opleveren. Geen 'authentieke' muziek uit een stoffige doos, maar inspirerende muziek voor de toekomst. (CP)