Weinig bands zijn in de late fase van hun carrière zo creatief en relevant als Sparks, het absurdistische duo dat in een ver verleden hits in ons land scoorde met This Town Ain’t Big Enough For The Both Of Us en Beat The Clock. De grote popacts van het nieuwe millennium (Mika, Scissor Sisters) zijn zwaar schatplichtig aan het campy geluid van Sparks, vooral het prominente gebruik van de kopstem door Russell Mael. Het zwaar georkestreerde Lil’ Beethoven (2003) was de opmaat voor een creatieve opleving, die met Exotic Creatures Of The Deep nog eens wordt bestendigd. De broertjes creëren er wederom een muzikaal universum die geheel de hunne is, theatraal en bombastisch. De bijna autistisch aandoende teksten geven blijk van ongebruikelijke fascinaties, en voorzien de klassieke popsong van nieuwe invalshoeken. “I can’t believe that you would fall for all the crap in this song,” zingt Russell in het gelijknamige nummer. Hij moet er maar aan wennen, want we vallen er opnieuw als een blok voor. (MS)