Toen na lang zwoegen haar band The Knife wereldwijd doorbrak met het album Silent Shout (2006), besloot de Zweedse zangeres Karen Dreijer Andersson een paar jaar vrijaf te nemen en zich te concentreren op haar soloproject Fever Ray. Bepalend in deze periode was de geboorte van Karens tweede kind en haar daaropvolgende gemoedstoestand als jonge ouder: vermoeid en wakker tegelijk. In dat schemergebied van het bewustzijn komen veel kunstenaars tot hun beste prestaties en ook Andersson ervoer deze periode dan ook als zeer vruchtbaar. Het album Fever Ray is wat introverter dan de muziek van The Knife. In de sfeervolle donkere songs gebruikt Andersson haar uit duizenden herkenbare en door merg en been gaande stem – alleen Sinéad O’Connor komt in de buurt - maar zelden op volle kracht waardoor een onderhuidse spanning ontstaat. Qua sfeer niet eens zo heel anders dan The Knife en gelukkig maar. (MS)