De cover toont de afdruk van een hand waarin ontelbare lijnen gegrift staan. De foto lijkt te zeggen: ieder mens is uniek. Lang geleden zocht de band I Muvrini haar Corsicaanse identiteit en ondanks tegenwerking van de Franse bezetter lukte het haar die te vinden. Het streven naar tolerantie, openheid en vrede voor Corsica breidde zich uit tot een universele boodschap van wederzijds respect en hoop op wereldvrede. Muzikaal uit zich dat in vruchtbare kruisbestuivingen tussen Corsicaanse muziek en andere (wereld)muziekstijlen. De intuïtie van groepsleider Jean-François Bernardini leidde I Muvrini naar Zuid-Afrika, een land met vele wonden dat hard werkt aan het overwinnen van haar problemen. De band nam het album Alma (dat ziel betekent) op in nauwe samenwerking met een groepje getalenteerde Zuid-Afrikaanse musici. Corsicaanse zang smolt als vanzelfsprekend samen met de 'bluesy' meerstemmige Zoeloezang, begeleid door een warm klanktapijt geweven van verfijnd gitaarspel, gedempte bastonen, lyrische strijkermelodieën, nostalgische doedelzakmotieven en geraffineerde percussie. Alma eindigt met een wijs citaat: 'Als ik duizenden zielen had, zou ik ze je allemaal geven. Ik heb er maar een, neem haar duizendmaal...' (SvdP)