Hoewel Stone Temple Pilots (STP) altijd zwaar leunden op de Seattle-sound, zijn zij in werkelijkheid afkomstig uit Californië. Het is opvallend dat de groep, die begin jaren negentig floreerde, ook een echte 'grunge carrière' achter zich heeft, compleet met labiele zanger Scott Weiland die het succes niet aankon en net als bijvoorbeeld grunge-iconen Mark Lanegan en Greg Dulli lang tobde met drugproblemen. Maar dat ligt in het verleden en net als bijvoorbeeld, het ook door pieken en dalen geplaagde Alice in Chains, maakt de groep nu een frisse doorstart met een titelloos album. Hierop is goed te horen dat STP (nog steeds) een grungeband is, maar het is die Californische zon die het verschil maakt. Stone Temple Pilots is een opgeruimd album waarop hernieuwde energie zijn werk doet. In een twaalftal songs klinkt de groep soms ronduit poppy. Weiland is prima bij stem en hangt nergens de getroebleerde ex-junk uit. Ze kunnen er zo de stadions weer mee in. (MR)