Het Nederlandse label Excelsior Recordings was ooit hofleverancier van Hollandse indiepop (Johan, Ceasar) maar lijkt met het aantrekken van namen als Spinvis en Lefties Soul Connection haar stal steeds meer te willen verbreden. Het Antwerpse Triggerfinger is een nieuwe, onvoorspelbare naam in de catalogus. Dit powertrio bouwde vanaf 2004, na release van hun naamloze debuutalbum, een gestage live-reputatie op met elementaire rockmuziek in tradities van Led Zeppelin en Creedence Clearwater Revival. De titel van deze opvolger (en eersteling voor Excelsior) geeft al aan dat dit geen navelstaarders zijn. Hun energieke bluesrock heeft op plaat echter meer moeite om overeind te blijven dan op het podium, en wil beslist niet altijd pakken. Uitgekauwde riffs en boogies en clichés als de gitarist die mee krijst met zijn solo’s, zijn allang, decennia terug, beter gedaan. Onderhoudend en af en toe dampend klinkt het zeker, maar deze band heeft de rock ‘n’ roll hoorbaar niet zelf uitgevonden en blijft in digitale vorm iets teveel hangen in voorbeelden. (MR)