De Russiche impresario Serge Diaghliev had oog voor talent. Aan het begin van de vorige eeuw liet hij zich omringen door jonge avantgarde artiesten en veroverde Parijs met zijn Ballet Russes. Het publiek wist nooit wat het kon verwachten. In 1913 ging het echter goed mis. Het publiek was te gechoqueerd. Tijdens de voorstelling van Le Sacre Du Printemps werd de onrust in de zaal zo groot dat de dansers de muziek niet meer konden horen. Na acht voorstellingen werd het ballet van het programma gehaald. Stravinsky’s muziek werd een van de invloedrijkste werken van de twintigste eeuw, maar de choreografie van Vaslav Nijinsky werd vergeten, totdat danshistorici en choreografen Kenneth Archer en Millicent Hodson het werk reconstrueerden. Nijinsky’s ballet blijkt primitivistisch en antiklassiek te zijn: naar binnen gedraaide voeten, stampwerk, gebalde vuisten, gezichten als maskers. Geen gemakkelijk werk voor een klassiek georiënteerd ensemble als het Mariinsky Ballet. De groep had duidelijk meer repetities nodig. Ook in de Vuurvogel is het corps de ballet slordig. De muziek kan bij een balletvoorstelling echter niet beter klinken met Valery Gergiev als dirigent. (CP)