Op dit derde album eert Kasabian de gekte. Ze vernoemden hun album naar één van de eerste psychiatrische inrichtingen van Engeland en voor de hoes dosten de vier heren zich uit als Napoleon. Want alle ‘loonies’ denken toch dat ze die kleine Franse keizer zijn? De muzikale gekkigheid wordt op West Ryder Pauper Lunatic Asylum in spaarzame doses toegediend. Kasabian weet rauw te rocken maar ondersteunt dat met funky pompende bassen. Het is een geluid waar ze vooral in hun eigen Engeland veel succes mee boekten. Vooral in de eerste helft van dit album staan een paar bijzonder sterke nummers waarmee ze hun helden Primal Scream en Stone Roses brutaal naar de kroon steken. Kasabian heeft hun lekker onverschillige ‘swagger’ geleend van de Stones, iets wat producer Dan The Automator ( Gorillaz ) gelukkig alleen maar benadrukt. Dit album levert Kasabian waarschijnlijk niet veel nieuwe fans op, maar het bestendigt wel hun huidige succes. (PdK)