De Amerikaanse filmregisseur Martin Scorsese maakte met de The Last Waltz (een concertfilm rond het afscheidsoptreden van The Band in 1976) en No Direction Home (een documentaire over de begindagen van Bob Dylan) twee mijlpalen uit de rockgeschiedenis. Toen The Rolling Stones in 2006 twee intieme concerten gaven in het New Yorkse Beacon Theatre, was hij dan ook de aangewezen man om dit vast te leggen. Dat hij hier niet meteen zijn volgende mijlpaal mee aflevert is niet persé de schuld van Scorsese. Het concert werd prachtig en onnavolgbaar dicht op de huid vastgelegd en ook het geluid laat niets te wensen over. Maar het decor is protserig en de Stones zelf, met een aangepaste setlijst vol nummers die zij nog zelden spelen, lijken niet in topvorm. Misschien zijn er de afgelopen jaren ook wel teveel dvd’s verschenen van deze oer rock ‘n‘ roll band, vol concertbeelden afgewisseld met beelden achter de schermen met de vier bandleden als gewoon gebleven, goedlachse jongens. In Shine A Light is dit niet anders maar domineert ineens een uitgesproken oude mannensfeer (geïllustreerd door het voortdurende rochelgelach van gitaristen/gedoodverfde kwajongens Keith Richards en Ron Wood). Dat de Stones (nog vol vuur of niet) ondertussen een bejaardenband is weet Scorsese (voor het eerst) genadeloos bloot te leggen en lijkt zelfs de rode draad van Shine A Light te zijn. Of dit een geslaagde film oplevert is aan de kijker. (MR)