Ruim vier jaar werd er door U2 gesleuteld aan No Line On The Horizon. Het is het twaalfde studioalbum van de Ierse rockband en daarmee de directe opvolger van How To Dismantle An Atomic Bomb uit 2004. De kritieken zijn over het algemeen lovend. “If you like rock music, you have to deal with U2”, schrijft Mojo. “U2 are holding a winning hand again” (Q) en “[…] it may be one of their most enduring”, aldus Uncut. Hoewel producer en coauteur Daniel Lanois het album ‘fantastically innovative’ noemde, is het niet zo vernieuwend als Achtung Baby (1991) eens was, daarvoor blijft de sound te uitgesproken U2. Wel kiest de band in vergelijking met de vorige twee albums meer voor het experiment. De teksten zijn minder persoonlijk en er is meer aandacht voor sonische vernieuwing. Maar de grootste verandering zit in het uitspinnen van de nummers, met een grote rol voor de soundscape-achtige texturen van Brian Eno. (JWvR)