In welke bakje zetten we het laatste album van het Kronos Quartet? Menig cd-verkoper vraagt het zich vast af. Bij de strijkkwartetten of modern klassiek? Misschien bij de wereldmuziek? Aziatische volksmuziek? Pop? Op alle keuzes valt wel iets af te dingen, maar dat is ook het mooie aan deze muziek: vier vrije geesten die reizen naar plaatsen waar muzikale hokjes onmogelijk kunnen bestaan. Voor dit album werkte het kwartet (twee violisten, één cellist en één violaspeler) samen met artiesten uit Azië, het Midden-Oosten, de Balkan en Ethiopië. Met elk nummer reist de groep naar een nieuwe bestemming. Ondanks de uiteenlopende collaboraties klinkt Floodplain toch als een eenheid. De rode draad is volgens het kwartet zelf het feit dat de muziek afkomstig is uit de streken waar de vroegste nederzettingen van de mens ontstonden. Kan zijn, maar de werkelijke rode draad op dit album lijkt het Kronos Quartet zelf. Met respect en liefde voorzien zij deze vaak eeuwenoude traditionals van een spannend nieuw leven. (PdK)