Goede rock bevat ceremoniële en zelf religieuze (goed en/of kwaad) elementen. Dat moeten de Amerikaanse zangeres Jex Thoth en gitarist Dave Nuss (No-Neck Blues Band) zich ook bedacht hebben toen zij zich stortten op de hymnen van de Amerikaanse sekte ‘the Process Church of the Final Judgement’. Deze wereldwijd in communes levende religieuze gemeenschap floreerde in de jaren zestig en trok, met zijn ascetische leefwijze veel jongeren aan die naar meer zochten dan vrije liefde en drugs. Hun erediensten (de zogenaamde Sabbath Assemblies) werden begeleid door popmuziek. Met hulp van ex-leden van de inmiddels opgeheven sekte, wisten Thoth en Nuss een aantal van deze liederen te herleiden. Voer voor een bijzonder schijfje, ergens balancerend tussen de occulte rock van het debuut van Black Sabbath en de devote rock-‘n'-roll van het Patti Smith Group-album Easter. De laatste vergelijking heeft ook alles te maken met het donkere en gepassioneerde stemgeluid van Thoth, een openbaring op zich. De Process Church vereerde zowel God en Jezus als Satan en Lucifer en dat geeft rake grimmige ondertonen aan nummers als Hymn Of Consecration en het slepende Judge Of Mankind. Ingrediënten voor een uiterst spannende, broeiende en intrigerende rockplaat. (MR)