Om te begrijpen waarom deze dubbel-cd met oude opnamen van de legendarische Hongaarse pianist György Cziffra in 2007 is uitgebracht, hoeft men alleen maar op de hoes te kijken. De oorspronkelijke opnamen werden gemaakt in 1956 en 1957 en zijn dus inmiddels vrij van auteursrecht, want dergelijke rechten op opnamen vervallen na vijftig jaar. Daarmee behoort deze cd tot de stroom van heruitgaven van oud materiaal; iets wat natuurlijk goedkoper is, dan nieuwe producties uitbrengen. Veel aandacht is er niet besteed aan de uitvoering: in het boekje geen enkele toelichting op wat dan ook en de opnamen zijn ook niet met het meeste raffinement verdoekt. Dat deze cd toch aandacht verdient, ligt aan de ongehoorde pianistische capaciteiten van Cziffra, die met zijn duizelingwekkende virtuositeit en vanzelfsprekende flair een van de beste Liszt-vertolkers was van de twintigste eeuw. Men hoeft alleen maar te horen hoe hij de hondsmoeilijke Grand galop chromatique uitvoert, om te begrijpen dat hier een uitzonderlijk pianist speelt, die op het moment dat de muziek steeds complexer wordt er nog even een schepje bovenop doet. Bijzonder interessant is ook Cziffra’s improvisatie over thema’s uit Rossini’s Guillaume Tell. Hier horen we een traditie van improviseren, die in de negentiende eeuw vanzelfsprekend was voortgezet worden met een vanzelfsprekende trefzekerheid die in de twintigste eeuw al snel zeldzaam werd. En dat maakt deze anderszins zo weinig aanlokkelijke cd tot een aanrader. (JvG)