De Zwitserse harpist Andreas Vollenweider ontwikkelde de afgelopen dertig jaar een eigen geluid waarin elementen uit pop, smooth jazz en new age samen komen. ‘Muziek is veel meer dan een akoestische versiering’ legt Vollenweider uit in het begeleidende boekje. Een gewaagde uitspraak, want de muziek op dit album schuurt gevaarlijk dicht langs de ‘muzak’ die te horen is in wereldwijde liften en lounges. De composities zijn volgens Vollenweider bedoeld als soundtrack bij een ‘innerlijke zoektocht’ die iedere luisteraar kan ondernemen. Met de gesloten ogen van de componist zelf op de hoes, lijkt Vollenweider zijn luisteraars een kalmerende trip te willen garanderen. Er wordt zorgvuldig gemusiceerd maar de stukken op Air klinken meestal vormeloos. Een overdaad aan voortkabbelende synthesizerpartijen, ruisende beekjes, harpgetokkel en fluisterzang, zorgt ervoor dat juist de toehoorder die op zoek is naar muzikale diepgang, teleurgesteld kan worden door dit album. (PdK)