Licht de cd uit het doosje en je ziet een schattige foto van een zeer jonge Graham Haynes, misschien wel genomen door zijn vader, de vermaarde jazzdrummer Roy Haynes. Zoon Graham speelt cornet, zit ook in de jazz, maar toch in heel andere contreien dan die van zijn vader. Hij speelde met Steve Coleman, maakte jazzrock à la Miles Davis en leverde bijdragen aan dub- en tranceprojecten van Bill Laswell. Voor Full Circle bouwt hij verder op deze invloeden. Dat levert een album op met abstracte drum ‘n bass, vuige jazzrock en hypnotiserende ambient. Sommige delen van de cd zijn chaotisch en dissonant, met als een soort dieptepunt de opzettelijk valse piano in Standing Before Time. Andere tracks zijn moody en reflectief en laten een lyrisch Haynes horen, bijvoorbeeld Quarter Circle waarin hij met behulp van een uiterst lange delay een intrigerend duet met zichzelf speelt. Een interessante cd voor liefhebbers van Miles Davis uit de tijd van Bitches Brew en van de nu jazz van Erik Truffaz en Nils Petter Molvaer. (HB)