Met Malice N Wonderland heeft Snoop Dogg alweer zijn tiende plaat in handen. Zijn vorige cd Ego Trippin (2008) werd heel goed ontvangen. Het werd gezien als Snoops beste cd sinds tijden, al kun je daarover van mening verschillen. Over de muzikale koers van de rapper is geen discussie mogelijk. Met de komst van Malice N Wonderland kan men namelijk niet anders dan concluderen dat de gangsterrapper uit Long Beach, California steeds meer r&b is gaan maken in plaats van hiphopmuziek. Zo vinden we op het album gastbijdragen van Jazmine Sullivan, The-Dream en R. Kelly. Jammer genoeg is er geen Dr. Dre productie te bekennen en nog pijnlijker is de track Special, het mogelijke vervolg van de hit Beautiful (2002), waarmee The Neptunes de plank volledig misslaan. Mede door een passende productie van Battlecat is de track Secrets wel te verteren, maar over het algemeen is dit voornamelijk op productioneel gebied zeer teleurstellend materiaal. Bij een rapper als Snoop Dogg horen nu eenmaal vunzige, rauwe hiphopbeats en geen gladde, geconformeerde r&b-riedels. (GL)