Vele Britse hypes geleden waren er de Manic Street Preachers, het kwartet uit Wales dat zich vanaf 1991 muzikaal en uiterlijk spiegelde aan The Clash en Sex Pistols en met grote serieusheid en 'angry young man'-romantiek zong over Motorcycle Emptiness. Er viel hierbij zelfs een slachtoffer: in 1995 loste de suïcidale tekstschrijver en gitarist Richey James in het niets op. Veertien jaar later doken de drie overgebleven leden in de nagelaten teksten van James en schreven zij hier nieuwe muziek bij. Een morbide gegeven maar Journal For Plague Lovers werd daarmee geen donkere plaat. De teksten van James zitten, met titels als She Bathed Herself In A Bath Of Bleach en Me And Stephen Hawking vol zwartgallige humor en eigentijdse filosofieën. Pas in afsluiter Williams’s Last Words lijkt James iets te zeggen over zijn eigen malaise en verlangen naar rust. Mede door de teksten in pakkende rocksongs te verpakken eert Manic Street Preachers zonder sentiment de nalatenschap van een hoogst originele tekstschrijver. Dit levert één van hun betere platen sinds tijden op. (MR)