Toen The Notorious Byrds Brothers verscheen was het immer door bezettingswisselingen geplaagde The Byrds uitgedund tot een duo, nadat David Crosby de groep tijdens de opnamen had verlaten. De psychedelische revolutie sloeg goed toe op de plaat die door Roger McGuinn en Chris Hillman alsnog tot een goed einde werd gebracht. Het beste nummer was een ouderwets ambachtelijk popnummer: Going Back, een van de laatste grote composities van het songschrijversduo Goffin en King. Het prachtige arrangement is een welkom rustpunt op een plaat die geheel in de tijdsgeest als conceptplaat lijkt te zijn ontworpen, met albumtracks die vloeiend in elkaar overlopen. Toch spreekt uit alles een groot gevoel voor traditie, zelfs in de stukken waarin naar hartenlust met effectapparatuur wordt geëxperimenteerd. Wasn’t Born To Follow en Old John Robertson lopen zelfs vooruit op het countryrockrepertoire van de late Byrds, al worden ook deze nummers steevast voorzien van vervreemdende elementen. Die onvervaarde experimenteerdrang zou de band snel kwijtraken. Maar met The Notorious Byrd Brothers schreef de band wel een van de eerste ‘cosmic American music’ platen op zijn naam, om daarna weer snel nieuwe wegen in te slaan. (MS)