Alsof A Balladeer ooit iets meer was dan een singer/songwriter en wat sessiemuzikanten, wordt Sorry, Kid gepresenteerd als het eerste solo-album van Marinus de Goederen. De plaat komt uit onder de naam mr. A Balladeer en in eigen beheer, terwijl A Balladeer nog steeds een contract heeft met EMI. Moet deze plaat dan los worden gezien van de twee vorige platen van De Goederen? Aan de ene kant is dat onzinnig, want de liedjes zijn op een accentverschuiving naar akoestische instrumenten na, niet wezenlijk anders. Aan de andere kant is Sorry, Kid overduidelijk eerlijker en puurder dan alles wat hij hiervoor deed. ‘I don’t feel alright’, zingt De Goederen een aantal malen in openingsnummer Mars en de toon is gezet. De zanger is bijzonder openhartig in zijn teksten en weet af en toe met een grappige tekstuele vondst de luisteraar op het verkeerde been te zetten. Het grootste pluspunt is dat de cd authentiek klinkt en dat was bij A Balladeer nog weleens een probleem. Maar er moet vooral niet te veel vergeleken worden met zijn band, want Sorry, Kid is inderdaad een op zichzelf staand product. (JE)