Een interessant gegeven is dat de 'hiphop'-groep Black Eyed Peas een kleine tien jaar voor The E.N.D. nog rapte over wat echte hiphop zou zijn. Ironisch genoeg, zou het collectief nu gezien kunnen worden als de norm, die zij aanvankelijk zelf afkeurden. De verbitterde fan van het eerste uur zou de zangeres Fergie – die in 2003 in de groep werd opgenomen – als medeplichtige kunnen aanwijzen voor de vermeende commerciële uitverkoop. Uiteindelijk was het een bewuste keus van BEP om zich te richten op de mainstream. De gewonnen Grammies hebben bewezen dat die ommekeer zeer goed heeft uitgepakt. The E.N.D. (een afkorting voor The Energy Never Dies) is het derde album van Black Eyed Peas als popgroep. Het gebruik van het programma autotune voor deze plaat weerspiegelt de eeuwige aanpassingsdrang van het kwartet. Hiphop heeft plaats moeten maken voor een soort electropop die niet alleen pretentieus, maar ook onorigineel en zouteloos klinkt. Bovendien doet de zang van Fergie ons soms denken aan M.I.A. Hits zullen er ongetwijfeld gescoord worden, maar discussie over het identiteitsprobleem van de groep is onontkoombaar. (GL)