De Amerikaanse groep Danzig, rond zanger en songwriter Glenn Danzig, was eind jaren tachtig een van de redders van de rock. Schatplichtig waren zij daarbij aan producer Rick Rubin die omstreeks dezelfde tijd ook The Cult en Masters Of Reality aan het rocken bracht. Danzig voegde daar nog eens zijn stoere, breed geknede voorkomen aan toe, zingend en croonend als een in de hel brandende Elvis, over duivelinnen met grote borsten en ander kwaad. Ook op zijn (Glenn is inmiddels de enige constante factor in Danzig) negende album gaan de poorten van de hel wijd open. Trage, bluesy gitaarriffs en slepende ritmes vormen het plechtige decor voor zijn occulte ontboezemingen. Zijn beste album Danzig II: Lucifuge ligt al zo'n twintig jaar achter hem en mentor Rubin wordt gemist want de geluidskwaliteit van het zelfgeproduceerde Dethred Sabaoth doet wat stoffig aan. De inmiddels ruim de vijftig gepasseerde zanger is een vleesgeworden personage geworden uit een van de 'mature-themed' comics van zijn eigen stripboekuitgeverij Verotik. Maar hij meent het, en dat is zijn grote kracht. (MR)