Door het bezielende missiewerk van Nieuwe Revu journalist en Guus ‘Guuzbourg’ Hoogaerts is er ook in ons land voor het eerst sinds tijden weer interesse ontstaan voor het Franse ‘zuchtmeisje’. Zijn compilaties Filles Fragiles Vol. 1 en 2 lieten een nieuwe lichting licht-erotische popzangeressen horen in het straatje van Serge Gainsbourg. Hopelijk betekent dat ook hernieuwde waardering voor Francoise Hardy die beschouwd kan worden als één van de iconen van dit typische Franse genre. Amper achttien jaar oud werd ze in 1962 wereldberoemd met Tous Les Garcons Et Les Filles, een lied dat bijna een halve eeuw later nog steeds tot de verbeelding spreekt. La Pluie Sans Parapluie verschijnt als de zangeres de pensioengerechtigde leeftijd al heeft bereikt. Niet alleen is Hardy nog steeds een patente verschijning, de muziek klinkt opvallend fris en gelukkig nergens moderner dan nodig is. Geen schreeuwerige hippe productie maar een zacht kabbelende begeleiding voor Hardy’s wonderschone stem. We moeten er gewoon van zuchten. (MS)