Seksueel getinte poses met een doodskop en veel mini-doodskopjes op en in het cd-boekje: waar gaat dat heen met het Vlaamse trio Laïs? Ooit waren Jorunn Bauweraerts, Annelies Brosens en Nathalie Delcroix geliefd om hun engelachtige meerstemmige folkzang. Engelenzang die soms echter associaties opriep met de betoverende zang van verleidelijke sirenen. Laïs’ zoektocht naar vernieuwing werd al merkbaar op het vierde album Douce Victime en het schijfje Scrapbook uit het retrospectieve album Documenta. Met het album The Ladies’ Second Song heeft Laïs zichzelf opnieuw uitgevonden. De titel verwijst naar een gedicht van de mystieke Ierse dichter W.B. Yeats: dit gedicht over de mythe van Leda en de zwaan vormt in drie uiteenlopende versies tevens de rode draad van het album. Björn Eriksson drukte een prominent elektronisch stempel op de muziek, reikend van subtiele elektronica tot heftige psychedelica. De sfeer van de grotendeels Engelstalige liederen is broeierig en donker, de hypnotiserende zang lijkt soms op bezwerende mantra’s en de muziek is zeer afwissend. Fascinerend! (SvdP)