Het Deense Alphabeat is geen onbekende in Nederland. Het Wham!-achtige liedje Fascination was in 2008 een flinke hit en zal waarschijnlijk tot in de lengte van dagen gedraaid worden op bruiloften en partijen. En dat is terecht, want zelden straalde een liedje meer levenslust uit. Die frisheid is er nu het tweede album uitkomt wel vanaf, maar dat viel enigszins te verwachten. Het is bijna onmogelijk om voor een tweede keer zo relevant uit de hoek te komen. The Beat Is…is ook geen herhaling van zetten en klinkt meer als de dance en house uit de jaren negentig dan de new wave van de jaren tachtig. De eerste gedachten gaan uit naar Snap! en naar eigen zeggen was de Italiaanse eurohouse van Blackbox een belangrijke inspiratiebron. In Engeland wordt Alphabeat als een belangrijke vertegenwoordiger gezien van de zogenaamde wonky pop, waarmee authentieke, eigenzinnige pop wordt bedoeld. Het valt te betwijfelen of dit nog lang over Alphabeat gezegd kan worden, want The Beat Is…is totaal gestileerd en bevat geen greintje menselijkheid. Wie zijn voetjes hierbij stil kan houden, heeft echter wel een hart van steen. (JE)