Voorgaande albums van de Amerikaanse singer/songwriter Andrew Bird vielen op door een voorliefde voor oude folk en jazz, originele tekstuele invalshoeken en ongebruikelijke arrangementen, waarin hij naar hartenlust zijn liefde voor de viool en het kunstfluiten kon botvieren. Armchair Apocrypha, Birds zesde album en zijn eerste voor Fat Possum, weet deze elementen meer dan ooit te implementeren in een stevig indierock-geluid. Hoewel de plaat op het eerste gehoor minder origineel klinkt dan voorgaand werk, blijkt Bird bij nadere beluistering opnieuw een bijzonder werkstuk te hebben afgeleverd. De combinatie van ongepolijste rock met geraffineerde stijlcitaten uit met name de klassieke muziek geeft zijn werk de diepte die bij veel doordeweekse rockbandjes ontbreekt. (MS)