Anno 2009 is de 59-jarige Bruce Springsteen nog even relevant als tijdens zijn gloriedagen in de jaren tachtig. In het eerste decennium van de nieuwe eeuw maakte hij indruk met The Rising , waarop hij rouwde over de gebeurtenissen van 9/11. Daarmee groeide Springsteen langzaam uit tot het geweten van progressief Amerika. En als Amerika gaat waar Bruce gaat, dan staat het land de komende jaren veel goeds te wachten. De titel van dit album dekt zijn lading volledig, want Working On Dream klinkt boven alles hoopvol. Springsteens karakteristieke rockgeluid wordt smaakvol aangevuld met een warm orgeltje (My Lucky Day) of fraaie harmonische zang (What Love Can Do). The E Street Band heeft nog nooit zo ‘pop’ geklonken. Dit is popmuziek in de klassieke zin van het woord, want Bruce klinkt nergens glad. Springsteen speelde meerdere keren tijdens de verkiezingscampagne van Obama. Wellicht is The Boss aangestoken door diens hoopvolle visie, want met Working On A Dream levert de zanger een even optimistisch als geïnspireerd album af. (PdK)