Omlijst door een stralende orkestklank zingt de sopraan van ouderdom en avondrood, terwijl twee leeuweriken steeds hoger en hoger stijgen. Dit laatste deel van Strauss’ Vier letzte Lieder ontstond als eerste. Ergens in de winter van 1946-47 werd het gedicht van Eichendorff getoonzet, zonder dat er op dat moment al sprake was van een vooropgezette cyclus. Vervolgens componeerde Strauss nog drie liederen, ditmaal naar Heine. Pas na Strauss’ dood kreeg de cyclus de eerbiedwaardige titel Vier letzte Lieder. Sopraan Nina Stemme en dirigent Antonio Pappano zijn in hun element op deze cd, die van Strauss zowel diens provocerende (Salome) als berustende kant (Capriccio, Letzte Lieder) laat horen. ‘Pappano and his orchestra (what solo playing!), while never hurrying, keep the forward pace of an attentive Lied accompanist (...) matching the cool beauty of the soloist’s timbre. Stemme has vocal height and weight in equal measure and (again) really uses her text’, aldus de Gramophone van juni 2007. (HJ)