Evenals veel andere jazzartiesten levert ook Galactic een eerbetoon aan New Orleans, de jazzstad die dankzij orkaan Katrina een bijna-dood-ervaring beleefde. De band waarschuwt de luisteraar middels een sticker op het doosje met de woorden: ‘not your father's New Orleans record!’ En inderdaad, Ya-ka-may (vernoemd naar een eenvoudige doch voedzame soep en bovendien een middel tegen een kater) heeft ondanks de aanwezigheid van oudgedienden als Irma Thomas, Allen Toussaint en The Rebirth Brass Band een rauwe, hedendaagse, hippe dynamiek die niet iedere huisvader direct zal bekoren. De modernisering van de traditionele New Orleans sound was al langer de levensmissie van Galactic. Dankzij de woeste percussie en het stevige drumwerk van Stanton Moore, de elektronische inbreng van toetsenist Rich Vogel, en het feit dat Galactic zeer goed op de hoogte is wat er zich in de dancewereld afspeelt is ook dit keer hun missie bijzonder geslaagd. (AD)