Met haar debuutalbum I Am The Man uit 2007 sloot de Amerikaanse singer/songwriter Simone White aanvankelijk onopvallend aan bij het leger van fotogenieke zangeressen die zich uiten in kleine, introspectieve liedjes. Akoestische gitaar en een expressieve hippie-inslag vermengd met Tin Pan Alley muziek, naast veel persoonsgerichte jij-hebt-mij-nooit-begrepen teksten. Nadat haar nummer The Beep Beep Song een onverwachte hit werd (met dank aan een autoreclame) bleek dit album bij tweede beluistering alsnog een aantal parels te bevatten. Ook haar tweede album vraagt erom met meerdere luisterbeurten door een verstilde productie heen te luisteren. Dan blijkt White wel degelijk een knappe muzikale verteller te zijn die soms het beste werk van Joni Mitchell en Carole King weet te benaderen. Iets relatief luchtigs als The Beep Beep Song is niet terug te vinden op Yakiimo. Het laat zich eerder beluisteren als een compleet album vol intense liedjes, gevangen in een bijna meditatieve sfeer. (MR)