In de tijd van Händel en Bach werd het overgrote deel van het operarepertoire gecomponeerd in Napolitaanse stijl. In de conservatoria van Napels werden aan de lopende band zangers en componisten gekweekt om carrière te maken in de Europese operatheaters. De belangrijkste dichter was Metastasio. Alles stond in het teken van de zangkunst dat tot een optimum ontwikkeld werd door de castraten. Populair waren aria’s over de natuur waarin zangers en houtblazers het gefluit van vogels nabootsten; stormaria’s waarin de woeste golven en harde wind geïmiteerd werden, en woede-aria’s waarin ondanks een meedogenloos voortstuwende ritmische puls zangers niet buiten adem raakten. Beroemde componisten waren Pergolesi, Porpora, Vinci, Leo en Hasse. Ze zijn lange tijd vergeten maar er is weer interesse voor hun muziek. Wellicht komt dit door een overschot aan technisch hoog geschoolde zangers, dat op zoek is naar onbekend en uitdagend repertoire. Zoals de Duitse sopraan Simone Kermes die dankzij haar mooie stem en dramatische kwaliteiten gemakkelijk een cd lang weet te boeien. Mooi album voor de liefhebbers. (CP)