Marris Jansons reputatie als Mahler-dirigent was al gevestigd voordat hij naar Amsterdam kwam. Op het terrein van Bruckner hadden we nog niet zoveel van hem gehoord, al verscheen er vorig jaar wel een cd met Bruckners Zevende (met Jansons andere orkest: het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks). Nu is er dan deze dubbel-sacd waarop Jansons de eerbiedwaardige Bruckner-traditie van het KCO mag voortzetten. In de extraverte Mahler liet Jansons zich nog al eens van een gedreven kant horen. In de mystieke Bruckner ontbreekt deze felheid evenmin. Toch valt ook op hoe verfijnd Jansons’ Bruckner is. Zo neemt hij in het openingsdeel van de Derde Symfonie alle tijd om de eindeloze drieklanksbrekingen ('Mehr langsam, Misterioso') uit te laten klinken. Ook het eerste deel van de 'romantische' Vierde heeft een dergelijke rust, overeenkomstig Bruckners speelaanduiding: 'Bewegt, nicht zu schnell'. (HJ)