Björn Schmelzer is al ruim tien jaar actief met zijn zogenoemde ‘kunstenaars-collectief’ Graindelavoix (opgericht in 1999). Sinds het begin is het collectief één van de meest experimentele ensembles in de oude muziek geworden. Renaissance polyfonie kreeg ineens een uitermate chaotische en duistere klank, onder meer door het sporadisch gebruik van een opzettelijk ongeschoolde manier van zingen. In combinatie met het gebruik van oosters aandoende versieringen was de ‘oorspronkelijke’ muziek vaak nauwelijks meer te herkennen (hoewel Schmelzer dat hele idee van een ‘oorspronkelijke’ klank of interpretatie van muziek bestrijdt). Ook op deze cd is deze benadering goed te horen, zeker bij de bekendere stukken zoals Josquins meesterwerk ‘Nymphes des Bois’. Toch is een en ander hier net iets minder ontoegankelijk dan sommige eerdere cd’s van Graindelavoix. Thema is blindheid, met als centraal werk een stuk met de fascinerende titel ‘Een blinde oordeelt niet over kleuren’ (‘Cecus non judicat de coloribus’) van Alexander Agricola. (TC)