Het bijzondere aan popmuziek is dat er zomaar iets moois kan ontstaan uit iets wat aanvankelijk bestemd was als een provocerende grap. Denk aan punk dat oorspronkelijk vooral een reactie was op de over het paard getilde, serieuze rock van de jaren zeventig. Beeldend kunstenaars Bastiaan Bosman (zang) en Luuk Bouwman (gitaar) willen op hun beurt weer een bom leggen onder de punk door deze te binden aan onversneden gabbermuziek. Een act die op het podium uitstekend werkt, met Bosman als losgeslagen podiumbeest die zelfs al eens tijdens een eigen concert door security van het festivalterrein werd verwijderd. Op plaat hangt de steen echter nog in de lucht en weet deze geen doel te vinden. The Brick Is In The Air opent met een begrafenismars waarna het duo onverdroten losbarst in veel geschreeuw, op hol geslagen elektronica en scheurgitaren. Maar juist de compromisloze platheid van gabber en de puntigheid van punk ontbreken, waardoor de neiging om als luisteraar door de kamer te gaan stuiteren jammerlijk uitblijft. (MR)