Kodály’s Sonate uit 1915 behoort tot de belangrijkste werken voor cello solo sinds de Suites van Bach (Britten zou de zijne pas vijftig jaar later schrijven). Tegen de vermaarde cellist János Starker zei Kodály ooit over de uitvoering van zijn Sonate voor solo cello: ‘Als je de vertraging aan het eind van het derde deel aanpast, zal het de bijbel zijn voor latere uitvoeringen’. Inderdaad is Starkers opname uit de jaren vijftig nog steeds een van de belangrijkste van het werk, ondanks de tientallen die er de afgelopen decennia bijgekomen zijn. De jongste daarvan is op dit moment die van Natalie Clein. Haar tempi liggen beduidend lager dan die van Starker, maar haar toon is krachtig en gegrond. Vooral de dansfinale bevat een caleidoscoop aan klankkleuren waarin Cleins ‘Simpson’ Guadagnini cello (1777) zich de ene keer transformeert tot doedelzak, om later de gedaante van een citer of klarinet aan te nemen. Of haar interpretatie toegevoegd kan worden aan het rijtje legendarische opnames van Gingold, Ceck of Kliegel zal moeten blijken, maar ze maakt een grote kans! Naast de Sonate staan de Sonatine en enkele kleinere werken geprogrammeerd. (JWvR)