Na met Nympho (2005) al de plank flink te hebben misgeslagen, begaat producer Armand van Helden met Ghettoblaster weer een flater. Probeerde hij met zijn vorige cd veel te laat met de electroclash-trein mee te liften, ditmaal zoekt hij het in de New Yorkse clubsound uit de tijd dat house alleen iets was waarin je kon wonen. Dat betekent veel tenenkrommende vocalen met percussief gespeelde samples á la Harold Faltermeyer waarbij van Helden zich bovendien ontpopt als een luie producer die snel tevreden is met het eerste het beste pakkende loopje. Hierdoor is de grootste verrassing van de meeste nummers na twee minuten wel voorbij. En dan moet je er nog vier. (AD)