‘I wanted to express a great sorrow’, zei Henryk Górecki (1933) ooit over zijn Derde Symfonie. Hij schreef het werk in 1976 als verwerking van zijn oorlogservaringen op het Poolse platteland nabij Auschwitz. Aanvankelijk baarde het werk weinig opzien, maar in de jaren negentig werd de fenomenale opname door sopraan Dawn Upshaw en The London Sinfonietta een regelrechte hit. Bijna één miljoen exemplaren werden ervan verkocht. In 1993 maakte de Britse regisseur Tony Palmer een videobewerking, die werd bekroond met de Gouden Medaille van het New York Film & TV Festival. The Symphony of Sorrowful Songs is een aangrijpende film, waarin nadrukkelijk de vraag wordt gesteld naar het waarom van het lijden. De Derde Symfonie fungeert hierbij als soundtrack bij de meest afschuwelijke (maar authentieke) oorlogsbeelden en dient als achtergrondmuziek bij interviewfragmenten met de componist. De beklemming van de film werkt des te sterker omdat Górecki’s muziek juist verstoken blijft van het grote gebaar. Eerder is er sprake van berusting en contemplatie. Niet in de laatste plaats dankzij Dawn Upshaw, die de hartverscheurende teksten vol moederlijk mededogen vertolkt. Hiermee geeft ze ondubbelzinnig uiting aan Górecki’s verzuchting: ‘This sorrow, it burns inside of me. I cannot shake it off…’ (JWvR)