Doorbreken met je debuut kan zowel een vloek als een zegen zijn. Vraag het maar aan The Strokes. Vampire Weekend trapt gelukkig niet in de valkuil om de formule van de succesvolle eerste plaat uit te melken. De karakteristieke Afrikaanse gitaarloopjes zijn naar de achtergrond verdrongen (al lijkt vooral White Sky nog sterk beïnvloed door Paul Simons Graceland) om plaats te maken voor elektronische klanken. Wellicht dat de ervaring van toetsenist Rostam in het geslaagde zijproject Discovery daarop van invloed is geweest. Tegelijk kun je in de afgemeten arrangementen, de koorknapenzang van Ezra Koenig en de pakkende liedjes nog steeds de band ontdekken die in 2008 een van de leukste indieplaten van het jaar maakte. In een wereld die van internethype naar internethype rent is het zaak te blijven verrassen en daarin is Vampire Weekend met Contra wederom geslaagd. (MS)