Na een carrière die als een komeet van start ging, raakte Coldplay al op het derde album X&Y (2005) artistiek gezien op een dood spoor. De plaat was vooral een herhaling van zetten en leunde sterk op de sound van U2, waarna de groep door delen van de muziekpers werd afgeschreven. Dat van het schijfje opnieuw vele miljoenen exemplaren over de toonback gingen werd voor het gemak maar even over het hoofd gezien. Niemand minder dan Brian Eno, de ambient pionier en muziekfilosoof die al op X&Y bij een nummer betrokken was, werd benaderd om de band uit de creatieve impasse te helpen. Zijn invloed als mentor en geluidstovenaar is duidelijk terug te horen op het curieus getitelde Viva La Vida Or Death And All His Friends, waarop Coldplay uit ongebruikelijke muzikale vaatjes tapt, zonder daarbij de eigen stijl onrecht aan te doen. Vooral de ritmische en melodische rijkdom van de wereldmuziek is een vruchtbare bron gebleken, waardoor Coldplays epische indierock voorlopig weer van genoeg frisse impulsen is voorzien. (MS)