De Deense componist Carl Nielsen (1865-1931) is het typische voorbeeld van een laatbloeier. Weliswaar werd hij al op jeugdige leeftijd ontdekt als een belofte en ontving hij ruime ondersteuning van musici en muziekliefhebbers in Kopenhagen, maar de stukken waarmee hij internationaal zou doorbreken, schreef hij pas ver na zijn veertigste. Toen had hij al een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan en het zou een misverstand zijn dat te negeren, omdat Nielsens hoogstpersoonlijke late stijl er nog aan ontbreekt. Op deze cd, de eerste van een reeks met zijn complete strijkkwartetten, blijkt de juistheid van deze stelling. Geopend wordt met het Strijkkwartet op.13, dat echter veel vroeger werd geschreven dan het opusnummer doet vermoeden. Het ontstond in 1888 en werd kort daarop gevolgd door het hier eveneens uitgevoerde Strijkkwintet. Beide werken houden zich aan de traditionele vorm, maar hanteren die al met zoveel trefzekerheid, dat men niet van studiewerken kan spreken. Tenslotte klinkt het Strijkkwartet op.44 uit 1906. Nielsen was met dit stuk van meet af aan veel tevredener en merkte na de eerste uitvoering op, hoeveel jaren men toch nodig had om de werking van de strijkinstrumenten werkelijk effectief te kunnen benutten. Dat moge zo zijn, maar in zijn vroege kamermuziek wist hij overduidelijk al van wanten en daarom verdienen deze stukken ten volle in het voetlicht te staan. (JvG)