Johannes Brahms deed meer dan 20 jaar over zijn symfonische eersteling, zozeer drukte de symfonische erfenis van Haydn, Mozart en Beethoven op zijn schouders. Op 4 november 1876 vond de première plaats in Karlsruhe, en op 27 december werd de symfonie verwelkomd in Wenen. Op deze cd kiest Thielemann voor een flexibele benadering. Het eerste deel, met zijn zware ritmiek, klinkt hierdoor zeer geïnspireerd, al is een enkel ritardando wel eens wat al te nadrukkelijk. Het is in ieder geval mooi dat hij in ons nuchtere hightech-tijdperk weer eens zoiets probeert, want in Brahms’ dagen geneerde men zich waarschijnlijk minder voor rubati dan nu. Zelf zegt Thielemann over de verhouding tussen structuur en emotie: ‘Het is een zaak om je altijd bewust te zijn van het symfonische discours, maar een vrije benadering van individuele details is evenzeer gewenst. Het spreekt vanzelf dat men zich qua tempi grotere vrijheden kan veroorloven bij Brahms dan bij Beethovens Negende.’ (HJ)