Deze zonnige en onmiskenbaar Iberische muziek doet niet vermoeden dat ze uit de ganzenveer vloeide van een streng ascetische monnik, wiens 'ora et labora' (bid en werk) slechts vier uur slaap per nacht overliet. Padre Soler was verbonden aan het Spaanse hof, waar Don Gabriel de Bourbon, de zoon van Carlos III, zijn belangrijkste leerling was. Dankzij het hof leerde hij zijn oudere collega Domenico Scarlatti kennen, die - net als Soler - een componist was van heel veel klaviersonates. Soler vormde daarmee een schakel tussen de klassieke tijd en de oudere klavierscholen van zijn leermeester José Elas en diens leermeester Juan Cabanilles. Harpiste Godelieve Schrama vindt Solers klaviersonates makkelijker op haar instrument te spelen dan die van Scarlatti. Chromatische passages blijven echter lastig, getuige het vele pedaalgestommel in bijvoorbeeld de Sonate nr.19. (HJ)