Bij het verschijnen van de derde cd van Mark Ronson komt de witgekuifde producer in het nieuws met een apart verhaal. Na te zijn beroofd van zijn portemonnee was hij zo beduusd dat hij zijn overvallers een hand zou hebben gegeven. Het tekent de man die met een grote glimlach op zijn gezicht door de wereld trekt. Ronson heeft dan ook flink wat vriendschappelijke relaties opgebouwd. Zijn albums zijn hier altijd een weerslag van en op Record Collection zijn er weer veel vrienden te vinden. De gastenlijst met onder anderen Boy George, Q-Tip en D’Angelo geeft al aan dat dit album schatplichtig is aan de new wave en hiphop van weleer. De single Bang Bang Bang is wat dat betreft exemplarisch qua muzikale inhoud: lekkere synths en beats afgewisseld met pakkend refreinen en dito raps. Na de meer op funk en soul gefocuste albums Here Comes The Fuzz (2003) en Version (2007) is het fijn dat Ronson een nieuwe weg inslaat. Al is het woord ‘nieuw’ nooit helemaal van toepassing op deze innemende vakman met een goed oor voor retrospectieve hypes. (JE)