Lou Rhodes schreef twee jaar aan dit album, maar nam de liedjes wel binnen twee weken op. Daardoor heb je het gevoel alsof ze in je huiskamer staat te spelen. Rhodes droeg deze cd op aan haar zus Janey, die in 2007 veel te jong (43 jaar) overleed. In het mooiste eerbetoon, een liedje dat de naam van haar zus draagt, klinkt ze tegelijk kwetsbaar en moedig. Het laat menig luisteraar vast met een brok in de keel achter. Rhodes doet gelukkig meer dan rouwen op One Good Thing. Neem het titelnummer, waarin ze zich verzet tegen de angstcultuur van de media. Dat klinkt boos, maar One Good Thing is toch echt een hoopvol nummer. Net als veel andere nummers op dit album drijft ook dit lied op Rhodes’ tokkelende gitaarspel en de aanzwellende violen die doen denken aan de arrangementen op de albums van Nick Drake. One Good Thing is één van de beste singer/songwriter-albums van de laatste tijd. Intiem en toch toegankelijk voor een breed publiek. (PdK)