Jenny heeft het verhaal al vaak verteld: meisje uit Purmerend doet mee aan een talentenjacht in de Apollo, het legendarische theater in New York waar ook James Brown en Billie Holiday hun zweet achterlieten. Ze wint de wedstrijd en verslaat de Amerikaanse concurrentie dus op hun eigen ‘turf’. Dat ze als achtergrondzangeres voor Anouk en Postman werkte, wisten de meeste mensen ook niet. Toch betitelde een landelijk dagblad haar als ‘het slechtst bewaarde geheim van de Amsterdamse soulscene’. Al met al is het dus de hoogste tijd dat ook de rest van Nederland naar Jenny gaat luisteren. Met Monsters heeft Jenny in ieder geval een album in handen waarmee ze haar belofte kan verzilveren. Vooral de eerste helft is bijzonder sterk, daarna kakt de plaat een beetje in, maar vanaf het rustige Moon Falling grijpt ze de luisteraar weer bij de kladden om hem/haar daarna niet meer los te laten. De plotse media-aandacht voor Jenny Lane lijkt niet meer dan terecht, want Monsters staat vol met leuke pop en zomerse soul. (PdK)