Tournemire had slechts kort orgelles van Franck, maar gedurende dat ene leerjaar werd hij definitief aangestoken door de vrijheid en spiritualiteit van ‘le maître angélique’. Een aantal jaren daarna zou Tournemire zijn meester opvolgen als organist van de Sainte-Clotilde, nadat eerst tussenpaus Pierné deze post had waargenomen. De historische opnames van deze cd komen dus van heilige grond, waarbij men zich moet bedenken dat ze nog nèt zijn opgenomen voordat het orgel in 1932 aan een omstreden restauratie werd blootgesteld. Tournemire’s fabuleuze improvisatiekunst kennen we ondermeer dankzij een vijftal transcripties van Duruflé. Hier horen we dus diezelfde improvisaties, maar dan heet van de fonografische naald. Indrukwekkend is ook de vertolking van Francks Cantabile. Tournemire is hier zó vrij in het rubato, dat de veelbesproken canon eronder te lijden heeft. Niet dat het er iets toe doet: qua expressie is het gewoon prachtig. Dit geldt ook voor het Choral no.3, dat destijds werd onderscheiden met een Grand Prix du Disque. Deze heruitgave pretendeert de motorische haperingen van de destijds gebruikte fonografen te hebben gerepareerd. De opnames bevatten nog steeds veel ruis; vaak is het ook maar beter om dat zo te laten. Waarmee dit overigens wel een uitgave voor de gespecialiseerde liefhebber is. (HJ)