Is dat nou echt nodig, die waslijst van sterren (Mick Jagger, John Fogerty, Willie Nelson, Sheryl Crow) die komen opdraven voor een nieuw album van Jerry Lee Lewis? Kan ‘The Killer’ het soms niet meer alleen af? Hell no!, zou je bijna zeggen. Als deze cd iets bewijst is het dat de rock-‘n-roll-legende op zijn 75-ste (!) nog steeds in blakende vorm verkeert. Zeker op de momenten dat de gasten zich op de achtergrond houden, zoals in het geweldige titelnummer, klinkt Lewis zoals we hem graag horen. Met af en toe een kraakje of een bibbertje in zijn stem, die bij zijn leeftijd horen, en die vooral de countrynummers extra cachet geven. Die plichtmatige rockabilly (de zoveelste versie van Roll Over Beethoven) had dan ook achterwege mogen blijven. Echt gevaarlijk is hij immers niet meer, al willen de stoere foto’s met whiskyglazen en bebloede pianotoetsen ons anders doen geloven. Misschien is het ons nog gegund, een volwaardig countryalbum van Jerry Lee, zonder gasten. Tot die tijd moeten we het doen met Mean Old Man, en dat is ook geen straf. (MS)