Als de ouverture begint in deze voorstelling van het Teatro Real in Madrid, is het podium pikzwart. Dan uit het niets komen spierwitte decorstukken tevoorschijn en in no time wordt een straat met huizen opgebouwd. Een mooi plaatje. Alles is zwart-wit (met de nadruk op wit) in deze voorstelling, tot het einde wanneer felle kleuren een nieuw leven aankondigen voor het jonge liefdespaar. Alle decorwisselingen vinden voor de ogen voor het publiek plaats, heel soepel en ingenieus. Regisseur Emilio Sagi herinnert ons eraan dat het verhaal zich in Sevilla afspeelt: op Rossini’s opzwepende muziek wordt de Sevillanas gedanst. Voor zangliefhebbers is de grote attractie Juan Diego Flórez, die zijn reputatie als Rossini-specialist meer dan waar maakt: duizelingwekkende coloratuurpassages in een zelden gezongen aria aan het slot (op het Non Più Mesta-thema uit La Cenerentola). Het mooie van Flórez is dat hij ook de recitatieven alle aandacht schenkt en als acteur lijkt hij veel plezier te hebben in de rol. Maria Bayo krijgt eveneens een extra aria te zingen, voor sopraan. De charismatische Ruggero Raimondi zingt de demonische Roddel-aria. (CP)