Na een reeks gedegen rockplaten maakte Kane met Everything You Want een redelijk experimenteel album. En hoewel ook dit album tot de hoogste plaats in de Album Top 100 reikte, verkocht het minder goed dan Fearless en So Glad You Made It. Een terugkeer naar de oude stijl leek dus verstandig. Nummers als A Little Something en Devil In Me laten Kane’s bekende stadionrockgeluid horen. Toch probeert Woesthoff hier en daar ook iets nieuws, zoals de geslaagde kopstem in Point Blank. Leuk detail is dat Dinand bij elk nummer heeft genoteerd wanneer hij het geschreven heeft. Zo komen we er achter dat de eerste week van september een bijzonder productieve was. Maar liefst zes nummers rolden er toen uit zijn pen en gitaar. In tegenstelling tot vorige albums presenteert Kane zich op No Surrender weer meer als een ‘echte band’, dus niet langer Woesthoff en Van Leeuwen aangevuld met sessiemuzikanten. No Surrender is zonder al te veel fratsen opgenomen en dat zal vooral de oude fans van de band plezieren. (PdK)