The Dark Side Of The Moon van Pink Floyd uit 1973 is een even lyrische als bombastische rocksymfonie over leven en dood, die onbetwist een stempel drukte op de jaren zeventig. Zevenendertig jaar later spelen Wayne Coyne en consorten, geholpen door de bevriende band Stardeath & White Dwarf, dit prog-epos opnieuw. Zij houden zich daarbij opvallend strak aan de structuur van het origineel en Coyne’s stemgeluid verschilt niet eens zoveel van die van Pink Floyd-zanger/gitarist David Gilmour. Maar instrumentaal laten zij weinig heel van het origineel, met veel noise-erupties, hortende grooves en andere prettig gestoorde elementen die hun eigen muziek ook zo typeren. Mooi zijn de gesproken teksten door Henry Rollins, die net als bij Pink Floyd in flarden voorbij komen. Peaches schreeuwt op haar beurt de ultieme slaapkamersong The Great Gig In The Sky aan gort. Een bonte en lawaaiige interpretatie van een vermeend meesterwerk, maar niet zonder eerbied uitgevoerd. (MR)